រឿង ទិព្វសង្ខារ
សម័យមួយមានព្រះរាជាមួយអង្គ ទ្រង់ព្រះនាមត្រៃបុត្តី អគ្គមហេសីព្រះនាម ចន្ទរត្ថា សោយរាជ្យសម្បត្តិក្នុងនគរត្រៃបុរី តាំងនៅជិតព្រៃហិមពាន្ត។ ព្រះរាជា អង្គនេះទ្រង់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងក្លាក្រៃលែង មានស្តេចទាំង១០១នគរ ជាចំណុះ ។ ទ្រង់មានព្រះរាជបុត្រមួយព្រះអង្គ ព្រះនាមព្រះភិរុណ។
ថ្ងៃមួយ ព្រះមាតាទ្រង់នាំរាជកុមារទៅក្រសាលនៅមុខព្រះលាន ស្រាប់តែមានសត្វ ឥន្ទ្រីហើរមកឆាបឆក់យករាជកុមារទៅដើម្បីធ្វើជាអាហាររបស់វា ប៉ុន្តែហេតុតែ ភ័ព្វវាសនាល្អរបស់រាជកុមារ សត្វឥន្ទ្រីហើរទៅចំអាស្រមឥសី ឥសីឃើញសត្វឥន្រ្ទីពាំ ព្រះរាជកុមារដូច្នេះក៏ស្រែកយ៉ាងខ្លាំងបំភ័យបង្អើលសត្វឥន្រ្តី ។
បក្សីភិតភ័យនឹងសម្រែកនោះ ក៏ទំលាក់ព្រះរាជកុមារចោលហើរយកតែខ្លួនទៅ ។ ឥសីរើសយករាជកុមារទៅបង្ហាត់បង្រៀនមន្តវិជ្ជាចេះយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។ ព្រះរាជ កុមារនៅក្នុងសំណាក់ឥសីអស់១៥ឆ្នាំ ទើបលាឥសីត្រឡប់មកនគរវិញ ឥសីក៏ជប់ សេះពានរ និងធ្នូជ័យឱ្យ ហើយបង្ហាញផ្លូវឱ្យព្រះ៖ ភិរុណទៅ ។
លុះធ្វើដំណើរដល់នគរកេតុជម្ពូ ព្រះភិរុណបានឃើញយក្សពិនរាជ និង វៃរតកំពុង ច្បាំងនិងនាងទិព្វសង្វារ ក៏ទៅជួយច្បាំងនាងទិព្វសង្វារ វាយពិនរាជ និងវៃរតស្លាប់។ នាងទិព្វសង្ខារ នាំព្រះភិរុណចូល ទៅក្នុងនគរកេតុជម្ពូ ដើម្បីទៅជួប និងព្រះមាតា ព្រះនាមផែសុមាលី ហើយទ្រង់ក៏រៀបអភិសេកព្រះភិរុណ និងនាងទិព្វសង្ខារ ឱ្យសោយ រាជ្យនគរកេតុជម្ពូ។
ថ្លែងពីព្រះភិរុណ លុះព្រះអរុណោទ័យរះឡើង ពុំឃើញនាងទិព្វសង្វារ ក៏ហៅសេនា ទាំងបីមកប្រឹក្សា គន់គូរឃើញថាយក្សចិត្ដនុរាជចាប់យកព្រះនាងទៅ ដោយបំណង ថាប្រាំពីរថ្ងៃទៀតវានឹងសម្លាប់ ប៉ុន្តែមិនអីទេ បីថ្ងៃកន្លងផុតទៅ ព្រះអង្គនឹងជួប ព្រះនាងវិញ ។
ព្រះភិរុណក៏នាំសេនាចេញដំណើរទៅនគរវិឆាយន្ត ដើម្បីយកនាង ទិព្វសង្ខារមកវិញ។ លុះទៅដល់ ក្នុងរាត្រីនោះ ព្រះភិរុណក៏សណ្តំយក្ស ដេកលក់មិនដឹងខ្លួនសោះ ហើយ ចូលទៅក្នុងប្រាសាទគ្រប់ល្វែងបាន ឃើញនាងសុគន្ធ ជាបុត្រីរបស់ចិត្ដនុរាជ មានចិត្ត ប្រតិព័ទ្ធលួងលោម ដោយសេចក្តីស្នេហា ដរាបបានសំរេចការដូចបំណង។
លុះពេលអរុណជិតរះ៖ ព្រះភិរុណចេញពីបន្ទប់ទៅនាំនាងទិព្វសង្វារចេញ ពីក្រុងវិឆាយន្ត ត្រូវសំចតនៅលើភ្នំហស្សភ័ណ្ឌ ដើម្បីរងចាំច្បាំងនិង យក្ស។ ថ្លែងពីក្រុងចិត្តនុរាជ ភ្លឺឡើងពួកពលដែលយាមល្បាតមក ក្រាបទូលថា នាងទិព្វសង្វាររត់ចេញពីទ្រុងដែកបាត់ទៅហើយចិត្ត នុរាជឮភ្លាមខឹងណាស់ ប្រើរាជអាមាត្រឱ្យទៅវាយស្គរប្រមូលកងទ័ព ចេញទៅតាមនាងទិព្វសង្វារ។
ក្នុងពេលនោះបក្សីវាយោភក្សជាកល្យាណមិត្តរបស់ចិត្តនុរាជ បានកេណូកងទ័ពទៅ ជួយច្បាំងដែរ។ នៅក្នុងចម្បាំង ព្រះភិរុណនិងនាងទិព្វសង្វារ បានសម្លាប់ចិត្តនុរាជ និងវាយោភក្សព្រមទាំងពួកពលស្លាប់អស់ហើយចេញដំណើរទៅសំរាកកាយនៅខ្នង ភ្នំមួយ ដោយនឿយហត់ខ្លាំងពេកក៏ផ្ទំលក់ទាំងសេ៖ដែលនៅយាមប្រចាំការក៏លក់ ទាំងឈរដែរ ។
គ្រា នោះ យក្ស ក្ខិណី ម្នាក់ ដើរ នាង ទាំង សេចក្តី ទិព្វ នីល សង្ខារ ភក្រ្ត ឡើង ជា លើ របស់ ចៅ ងោ៖ ធ្លាក់ មាន ស្លាប់ លក់ ថា ជា ចាប់ ព្រះ ភិរុណនិងនាង កំពុងផ្ទំ នឹក នាង ឈ្មោះ ប្រុសក៏ ភរិយា ភ្នំ យក ទៅ ដែលដើរ ជ្រោះ ស្មាន ទុក្ខ ឃើញ បំរុង ធ្វើជា ប្តី។
ក្រោយពីភ្ញាក់ដឹងព្រះកាយឡើង ដឹងថាយក្សក្ខិណីចាប់យកមកនាងទិព្វសង្វារក៏សម្លាប់ យក្ខិណីនោះស្លាប់ហើយដើរកាត់ដងព្រៃត្រឡប់មករកព្រះភិរុណវិញ។
នាងទិព្វសង្ខារដើរវង្វេងក្នុងព្រៃទុតិម ដរាបបានបុត្រ១ឈ្មោះសុងស៊ិន ចូលទៅសុំ សំណាក់នៅនិងឥសីដែលព្រះភិរុណធ្លាប់សំណាក់នៅនោះ ។
លុះព្រះសុងស៊ិនមានវ័យចំរើនឡើងក៏លាមាតាទៅតាមរកព្រះវរបិតាតែព្រះមាតាមិនព្រមបើក
ឱកាសឱ្យទៅសោះ។ថ្ងៃមួយដោយនឹកព្រះវរបិតាខ្លាំងពេកទ្រាំនៅមិនបានក៏សរសេរសំបុត្រលាព្រះមាតា
និងឥសីទុកនឹងកន្លែងហើយចេញដំណើរទៅតាមរកព្រះវរបិតានិងទិព្វមន្ទារដែលយក្សលួចយកទៅ
នោះ។
ក្នុងការធ្វើដំណើទៅនោះក្នុងក្រុងកាមរាជជានគររបស់ព្រះរាជាស៊ីសុវិឆាយអគ្គមហេសីឈ្មោះដាវ
តារានិងបុត្រីឈ្មោះអំផែភ័ក្រ្ត។ក្នុងពេលនោះព្រះរាជកុមារទាំងពីរពុំស្គាល់គ្នាទៅវិញទៅមកកើតច្បាំង
គ្នារហូតដល់ស្លាប់ពលអស់ក៏សួរមាតាបិតាទៅវិញទៅមកទើបដឹងថាជាបងប្អូននិងគ្នា។ព្រះរាជបុត្រសុងស៊ិនបានជួបនឹងព្រះភិរុណរាជជាព្រះអនុជ
ព្រះសុងស៊ុននិងស៊ីសុវិឆាយរៀបចំអភិសេកព្រះនាងអំផែភ័ក្រ្ត ឱ្យទៅជាអគ្គមហេសី នៃព្រះអរុណរាជ មិនតែប៉ុណ្ណោះមានកើតចម្បាំងជាមួយនឹងយក្សជាច្រើនអន្លើទៀត មានយក្សឈ្មោះកិនរាជដែលលួចយកនាងទិព្វមន្ទារជាដើម ប៉ុន្តែបាននាងសយសះ៖ ស៊ីនិងយួនវិនិយាជួយ មានជ័យជំនះដរាបរហូតបានជួបនឹងព្រះភិរុណជាព្រះវរបិតា។ ចំនែកព្រះភិរុណ កាលបើព្រះអាទិត្យរះភ្លឺស្វាងតើនឡើង មិនឃើញនាងទិព្វសង្ខារ ក៏នាំភិលៀងហោះរកនាងទិព្វសង្វារ ។
ដោយភ័ព្វអាក្រក់វង្វេងផ្លូវចូលទៅក្នុងនគរវិឆាយន្តឃើញយក្សឈ្មោះតុវេន្ទរាជ កំពុងតែច្បាំងជាមួយនឹងកងទ័ពវិឆាយន្តក៏ហោះចុះទៅក្នុងនគរវិឆាយន្តបានឃើញ នាងឧប្បលវណ្ណា កំពុងតែយំសោកជាមួយនឹងនាងសុគន្ធព្រះផែសុមាលីជាបុត្រី ។
ព្រះភិរុណលួងលោមព្រះនាងឱ្យឈប់យំសោកទ្រង់នឹងចេញច្បាំងយកអាសាថ្វាយ ។ ទ្រង់ចេញច្បាំងដរាបមានជ័យជំនះ ហើយត្រឡប់ចូលមកក្នុងព្រះនគរវិញ ។ ព្រះនាង ឧប្បលវណ្ណាក៏រៀបអភិសេកព្រះភិរុណនឹងនាងសុគន្ធព្រះផែសុមាលីជាមហេសី គ្រង សម្បត្តិនគរវិឆាយន្ត។
នាងសុគន្ធព្រះផែសុមាលីមានព្រះរាជបុត្រមួយអង្គឈ្មោះអរុណរាជ គ្រងរាជសម្បត្តិ ក្រុងវិឆាយន្ត។ បន្ទាប់ពីពេលអភិសេកមក មានលែងល្បែងជាច្រើនមានកុន ល្ខោន ជាដើម ព្រះភិរុណទតឃើញស្រីរបាំដែលតែងខ្លួនល្អហាក់ដូចស្រីទេពអប្សរ ក៏នឹក ដល់នាងទិព្វសង្ខារជាអគ្គមហេសីទី១ហើយលានាងព្រះផែសុមាលី ទៅតាមរក នាងទិព្វសង្ខារ ដរាបបានជួបនឹងព្រះនាង ហើយនាំមកសោយរាជ្យក្នុងនគរកេតុជម្ពូ ជានគររបស់បិតាព្រះនាងវិញ ។
ព្រះភិរុណមានព្រះរាជបុត្រពីរ គឺព្រះសុងស៊ិននឹងព្រះអរុណរាជ ព្រះអរុណមាន ព្រះសុងស៊ិន អគ្គមហេសីមួយព្រះនាមអំផែភក្រ្ត មានបុត្រីមួយឈ្មោះ៖អំផាន់ណាវេត។ ព្រ
មានអគ្គមហេសី៥
១-ព្រះនាងទិព្វមន្ទារ មានព្រះរាជបុត្រ១ឈ្មោះសុរិយាវង្ស
២-ព្រះនាងសយមណី មានព្រះរាជបុត្រី១ឈ្មោះមាលាវណ្ណ
៣-ព្រះនាងទេពអប្សរ មានព្រះរាជបុត្រ១ឈ្មោះសុងស៊ិនធព្វ
៤-យួនវិនិយា
៥-សយសះសី
បណ្តាបុត្រាបុត្រីទាំងនោះ ព្រះសុងស៊ិនធព្វជាព្រះរាជបុត្រយ៉ាងជំនាញក្នុងសឹកសង្រ្គាម បានច្បាំងនឹងនរិន្ធមាត្រ ។
នរិន្ទមាត្រចុះចាញ់ថ្វាយនគរវេឡុវននឹងបុត្រីឱ្យជាអគ្គមហេសីសោយរាជ្យក្នុងនគរ នោះ ហើយជូនដំណើរព្រះសុងស៊ិនធព្វទៅក្រុងត្រៃបុរី ដើម្បីជួបព្រះអយ្យកា អយ្យកោ។
ព្រះអយ្យកោ អយ្យកា កាលបើឃើញចៅហើយមានសេចក្តីសោមនស្សត្រេកអរជា ពន់ពេក ហើយនាំព្រះនត្តាទៅក្រុងវិឆាយន្តដើម្បីជួបព្រះសុងស៊ិនជាព្រះវរបិតា ទៀត។ នរិន្ធមាត្រ នៅក្នុងទីនោះអស់៧ថ្ងៃ ក៏សុំលាដន្លងនាំសុងស៊ិនធព្វមកក្រុង វេឡុវនវិញ ។
ថ្លែងពីព្រះចន្ទឋិននៅឋានសួគ៌មានព្រះរាជបុត្រពីរអង្គ ជេដ្ឋបុត្រឈ្មោះចន្ទកិរិយា អនុបុត្រឈ្មោះកិរិយាចន្ទ។ លុះបុត្រទាំងពីរមានវ័យចំរើនឡើង ទៅដណ្ដឹងនាង មាលាវណ្ណជាបុត្រីព្រះសុងស៊ិនឱ្យចន្ទកិរិយាអភិសេកឱ្យសោយរាជ្យនគរពេជ្រ រត្តរម្យសីមា។ ទៅដណ្ដឹងនាងអំផាន់ណាវេតជាបុត្រីព្រះអរុណរាជ ឱ្យកិរិយាច័ន្ទអភិ សេកឱ្យសោយរាជ្យនគររដ្ឋរាជ ។
ព្រះសុងស៊ិនកាលបើរៀបអាវាហវិវាហមង្គល បុត្រីនិងក្មួយស្រីរួចហើយក៏និយាយ និងព្រះចន្ទជាដន្លងថា ខ្ញុំនៅសល់បុត្រម្នាក់ឈ្មោះសុរិយាវង្សសព្វថ្ងៃនៅជាមួយ នឹងសុងស៊ិនផព្វ ជាកូនបងឯនោះ ហើយពុំទាន់មានអគ្គមហេសីនៅឡើយ។
ព្រះចន្ទតបថា បើដូច្នោះ យើងនឹងទៅដណ្ដឹងនាងកែវសុវណ្ណជាបុត្រីព្រះនារាយណ៏ឱ្យ ព្រះសុរិយាវង្ស។ ព្រះសុងស៊ិនក៏យល់ព្រមហើយនាំគ្នារៀបគ្រឿងបណ្ណាការចូរទៅ គំនាប់គាប់គួរព្រះនារាយណ៍ដើម្បីដណ្តឹងបុត្រី។ ព្រះនារាយណ៍ក៏យល់ព្រមឱ្យហើយ រៀបចំអភិសេកព្រះសុរិយាវង្ស និងនាងកែវសុវណ្ណឱ្យសោយរាជ្យនគរសុវណ្ណមាលី ។ចប់
0 Comments:
Post a Comment