**រឿងខ្លី៖ "ស្នេហ៍ក្រោមព្យុះ"**
**ក្បួនដេក៖**
នាងសារី និងវីរកញ្ញា ជាអតីតសប្បាយរបស់គ្នាតាំងពីមធ្យមសិក្សា។ ពួកគេបានជួបគ្នាដោយចៃដន្យនៅក្នុងភូមិតូចមួយដែលស្ថិតនៅជាយឆ្នេរសមុទ្រ។ ព្យុះធំមួយបានផាត់មកដោយមិនប្រាប់មុន ហើយពួកគេត្រូវរត់ចូលជ្រកកោននៅក្នុងផ្ទះឈើចាស់មួយដែលស្ថិតនៅជិតឆ្នេរ។
---
**ឈុតទី ១៖ ព្យុះចូលមក**
*សារី* (ស្រែកឡើងពីក្រោយដំបូលផ្ទះ)៖ "វីរ៉ា! ព្យុះមកដល់ហើយ! លឿនទៅជ្រកក្នុងផ្ទះ!"
*វីរ៉ា* (រត់មកដោយសំពត់ជ្រប់ទឹក)៖ "ខ្ញុំឃើញហើយ! តែសំណាងល្អដែលយើងស្គាល់ផ្ទះនេះ…"
**ឈុតទី ២៖ ក្រោមដំបូលធ្លាក់ទឹក**
*សារី* (កំពុងជូតសក់ដោយញាក់ធ្មេញ)៖ "អ្ហាត់…ខ្ញុំស្អប់ព្យុះណាស់។ តែពេលមុនពេលស្លាប់ បានជួបអ្នកវិញ!"
*វីរ៉ា* (សើចថ្នមៗ)៖ "និយាយអីចឹង? យើងមិនទាន់ស្លាប់ទេ! តែ…បើសិនជាយើងស្លាប់មែន ខ្ញុំចង់អោយអ្នកដឹងថា…"
*សារី* (ភ្នែកភ្លឹក)៖ "ថាម៉េច?"
*វីរ៉ា* (យកដៃច្រត់ដៃនាង)៖ "ថាខ្ញុំស្រលាញ់អ្នកតាំងពីថ្នាក់ទី១០។"
**ឈុតទី ៣៖ ស្នេហ៍ក្រោមផ្គរលាន់**
*សារី* (ស្រក់ទឹកភ្នែក)៖ "វីរ៉ា…ខ្ញុំក៏ស្រលាញ់អ្នកដែរ។ តែហ៊ានថាតែពេលនេះទេ!"
*វីរ៉ា* (ឱបនាងយ៉ាងណែន)៖ "មិនយូរទេ ព្យុះនឹងឈប់… តែសេចក្តីស្រលាញ់យើងនឹងនៅជារៀងរហូត។"
**ឈុតទី ៤៖ ព្យុះរំលង ស្នេហ៍ចាក់ឫស**
(ពេលព្យុះស្ងប់ ពួកគេចេញមកឃើញឥន្ទធនូរាយពណ៌លឿងក្រហម។ ដៃទាំងពីរកាន់គ្នាយ៉ាងណែន។)
*សារី* (សើច)៖ "ឥឡូវ តើយើងនឹងទៅណា?"
*វីរ៉ា* (ថើបថ្ពាល់នាង)៖ "ទៅជាមួយខ្ញុំ… ទៅកាន់អនាគតដែលមានតែយើងពីរ។"
---
**ចប់៖**
ស្នេហ៍របស់ពួកគេបានចាក់ឫសក្រោមព្យុះ ដូចដើមឈើដែលអាចឈរជាន់ឈ្លានពានរាល់សត្វពាហនៈ។ ពេលខ្លះ គ្រោះមហន្តរាយក៏អាចជាឱកាសឱ្យពន្លឺស្នេហ៍ភ្លឺច្បាស់…។
0 Comments:
Post a Comment