ពស់ម្ចាស់ព្រៃភ្នំ

នៅក្នុងព្រៃភ្នំដ៏ធំមួយ មានពស់ធំមួយដែលអ្នកស្រុកគោរពហៅថា "ម្ចាស់ព្រៃភ្នំ"។ ពស់នេះមានខ្លួនពណ៌បៃតងចាស់ដូចស្លឹកឈើ ភ្នែកពណ៌មាស និងមានក្បាលធំជាងពស់ធម្មតា។ វាអាចពត់ខ្លួនជុំដើមឈើធំៗ និងរស់នៅក្នុងរូងថ្មដ៏ធំមួយនៅចំកណ្តាលព្រៃ។

មានពាក្យចចាមអារ៉ាមថា ពស់នេះមានអាយុរាប់រយឆ្នាំ ហើយជាអ្នកការពារព្រៃឈើ និងសត្វព្រៃទាំងឡាយ។ អ្នកណាចូលព្រៃដោយចិត្តល្អ ដើម្បីរកអុស ឬប្រមូលផលព្រៃ វាមិនធ្វើបាបទេ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាចូលព្រៃដើម្បីបរបាញ់សត្វ ឬកាប់ឈើខុសច្បាប់ តែងតែជួបគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗ។

ថ្ងៃមួយ មានអ្នកប្រមាញ់ក្រុមមួយចូលមកក្នុងព្រៃ។ ពួកគេមានកាំភ្លើង និងអន្ទាក់ជាច្រើន។ ពេលឃើញដំរីមួយហ្វូង ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមដាក់អន្ទាក់។ ភ្លាមនោះ ពស់ម្ចាស់ព្រៃក៏លេចមកពីក្រោយដើមឈើធំមួយ។ វាងើបក្បាលឡើងខ្ពស់ជាងដើមឈើ ភ្នែកពណ៌មាសភ្លឺចិញ្ចាច។ ពួកអ្នកប្រមាញ់ភ័យខ្លាំង រត់ចេញពីព្រៃទាំងអស់គ្នា ទុកអន្ទាក់ចោល។

នៅក្នុងភូមិជិតព្រៃ មានក្មេងស្រីម្នាក់ឈ្មោះ ស្រីមុំ។ នាងតែងចូលព្រៃជាមួយយាយរបស់នាង ដើម្បីប្រមូលផ្សិត និងថ្នាំបុរាណ។ ថ្ងៃមួយ ពេលនាងកំពុងប្រមូលផ្សិត នាងបានឃើញពស់ម្ចាស់ព្រៃកំពុងដេកនៅក្រោមម្លប់ឈើ។ ជំនួសឱ្យការភ័យខ្លាច នាងក្រាបគោរព ហើយសុំការអនុញ្ញាតពីវាដើម្បីប្រមូលផ្សិត។ ពស់មើលនាងមួយស្របក់ ហើយងក់ក្បាល។ ចាប់ពីពេលនោះមក នាងតែងតែជួបពស់ម្ចាស់ព្រៃរាល់ពេលចូលព្រៃ។

ពេលមួយ មានភ្លើងឆេះព្រៃយ៉ាងធំ។ អ្នកភូមិទាំងអស់គ្នាភ័យខ្លាច ព្រោះភ្លើងកំពុងឆាបឆេះមកជិតភូមិ។ ស្រាប់តែពស់ម្ចាស់ព្រៃលេចមក។ វាលូនឡើងទៅលើភ្នំ ហើយបញ្ចេញសំឡេងគ្រហឹមខ្លាំងៗ។ ភ្លាមនោះ មេឃក៏ងងឹត ហើយភ្លៀងចាប់ផ្តើមធ្លាក់យ៉ាងខ្លាំង រហូតពន្លត់ភ្លើងព្រៃទាំងអស់។

ចាប់តាំងពីពេលនោះមក អ្នកភូមិកាន់តែគោរពពស់ម្ចាស់ព្រៃ។ ពួកគេបង្កើតច្បាប់ថា ហាមកាប់ឈើ និងបរបាញ់សត្វក្នុងព្រៃដាច់ខាត។ ពួកគេចែកវេនគ្នាថែរក្សាព្រៃ និងបង្រៀនកូនចៅឱ្យស្រលាញ់ធម្មជាតិ។ រីឯពស់ម្ចាស់ព្រៃ ក៏នៅតែបន្តការពារព្រៃភ្នំ និងសត្វព្រៃរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។

តាមរយៈរឿងនេះ យើងឃើញថា ធម្មជាតិមានតម្លៃណាស់ ហើយយើងគួរតែជួយគ្នាថែរក្សាវា។ អ្នកណាដែលគោរពធម្មជាតិ នឹងទទួលបានផលល្អត្រឡប់មកវិញ។ ហើយការរស់នៅដោយសុខដុមរមនាជាមួយធម្មជាតិ ជាគន្លឹះនៃការរស់នៅប្រកបដោយសុភមង្គល។

ពស់ម្ចាស់ព្រៃភ្នំ

នៅក្នុងព្រៃភ្នំដ៏ធំមួយ ដែលលាតសន្ធឹងរាប់ពាន់ហិកតា មានពស់ធំមួយដែលអ្នកស្រុកគោរពហៅថា "ម្ចាស់ព្រៃភ្នំ"។ ព្រៃនេះមានលក្ខណៈពិសេសដោយមានដើមឈើបីស្រទាប់។ ស្រទាប់លើបង្អស់មានដើមគគីរ និងដើមធ្នង់ដែលមានកម្ពស់ជាង៥០ម៉ែត្រ។ ស្រទាប់កណ្តាលមានដើមត្រាច និងដើមគ្រញូង។ រីឯស្រទាប់ក្រោមមានដើមឫស្សី និងគុម្ពឈើតូចៗជាច្រើនប្រភេទ។

នៅរដូវក្តៅ ព្រៃពេញទៅដោយផ្កាព្រៃគ្រប់ពណ៌។ មានផ្ការំដួល ផ្កាក្រពើ និងផ្កាព្រះអាទិត្យរីកស្គុះស្គាយ។ ស្វាធំដែលរស់នៅលើដើមឈើខ្ពស់ៗ តែងហក់លោតពីមែកមួយទៅមែកមួយ។ បក្សីព្រៃជាច្រើនប្រភេទដូចជា ទាព្រៃ តុកកែអក និងក្ងោកព្រៃ រស់នៅតាមដើមឈើ។ ក្រុមសត្វដំរីតែងមកផឹកទឹកនៅតាមអូរតូចៗដែលហូរកាត់ព្រៃ។ នៅពេលយប់ មានសំឡេងខ្លាធំ និងខ្លាឃ្មុំបន្លឺឡើង។

ពស់ម្ចាស់ព្រៃមានខ្លួនពណ៌បៃតងចាស់ដូចស្លឹកឈើ ភ្នែកពណ៌មាស និងមានក្បាលធំជាងពស់ធម្មតា។ វាអាចពត់ខ្លួនជុំដើមឈើធំៗ និងរស់នៅក្នុងរូងថ្មដ៏ធំមួយនៅចំកណ្តាលព្រៃ។ ជុំវិញរូងថ្មរបស់វាមានដើមឈើពិសេសៗជាច្រើន ដូចជាដើមគ្រៃ ដើមខ្ទឹង និងដើមចន្ទន៍ជាដើម។ នៅរដូវវស្សា មានផ្សិតជាច្រើនប្រភេទដុះជុំវិញរូងថ្ម ដែលជាអាហារសម្រាប់សត្វតូចៗ។

មានពាក្យចចាមអារ៉ាមថា ពស់នេះមានអាយុរាប់រយឆ្នាំ ហើយជាអ្នកការពារព្រៃឈើ និងសត្វព្រៃទាំងឡាយ។ សត្វព្រៃទាំងអស់គោរពវាណាស់។ ពេលវាលូនកាត់កន្លែងណា សត្វតូចធំទាំងអស់ឈប់ស្ងៀម។ សូម្បីតែខ្លាធំក៏គោរពវាដែរ។ អ្នកណាចូលព្រៃដោយចិត្តល្អ ដើម្បីរកអុស ឬប្រមូលផលព្រៃ វាមិនធ្វើបាបទេ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាចូលព្រៃដើម្បីបរបាញ់សត្វ ឬកាប់ឈើខុសច្បាប់ តែងតែជួបគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗ។

[រឿងបន្តដូចខាងលើ...]

ថ្ងៃមួយ មានអ្នកប្រមាញ់ក្រុមមួយចូលមកក្នុងព្រៃ។ ពួកគេមានកាំភ្លើង និងអន្ទាក់ជាច្រើន។ ដំបូង ពួកគេឃើញហ្វូងទន្សាងកំពុងរកស៊ីតាមគុម្ពឫស្សី។ បន្ទាប់មក ពួកគេក៏ឃើញក្រុមជ្រូកព្រៃកំពុងជីកមើមនៅក្រោមដើមឈើ។ ប៉ុន្តែពេលឃើញដំរីមួយហ្វូង ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមដាក់អន្ទាក់។ ភ្លាមនោះ ពស់ម្ចាស់ព្រៃក៏លេចមកពីក្រោយដើមឈើធំមួយ។ វាងើបក្បាលឡើងខ្ពស់ជាងដើមឈើ ភ្នែកពណ៌មាសភ្លឺចិញ្ចាច។ ពួកអ្នកប្រមាញ់ភ័យខ្លាំង រត់ចេញពីព្រៃទាំងអស់គ្នា ទុកអន្ទាក់ចោល។

[រឿងបន្តដូចខាងលើ រហូតដល់ចប់...]

Posted in: