**ឈ្មោះរឿង៖** **"ស្នាមឈាមនៅវាលចៅម៉ៅ"**
---
**ស្ថានភាពទី១៖ ការមកដល់នៃសាស្ត្រាចារ្យ (វាលស្រូវពពកពណ៌ស៊ីណា)**
*[លីចាង សាស្ត្រាចារ្យអ្នកតាមរកស្បៀង ឈានជើងឆ្លងភូមិមួយដែលស្ងាត់សូន្យ។ ខ្យល់បក់យ៉ាងខ្លាំង នាំមកនូវសម្លេងខ្សឹបស្រដៀងការយំ]*
**លីចាង៖** (សម្លឹងទៅអាគារមេឃ) "ភូមិនេះ... ហេតុអ្វីបានជាមានអារម្មណ៍ដូចជាមនុស្សគេចវេះ? ឬថាមានអ្វីកំពុងរង់ចាំ?"
---
**ស្ថានភាពទី២៖ ការប្រទះរូបអណ្តែត (ស្ពានឈើចាស់ក្នុងពេលយប់)**
*[ស្រីបិសាចម្នាក់ សក់វែងពណ៌ខ្មៅជ្រាបឈាម លេចចេញពីអាកាស។ នាងស្រែកដោយសម្លេងច្របូកច្របល់]*
**ស្រីបិសាច៖** (ស្រែកញ័រ) "វាយឺតពេកហើយ! គ្មាននរណាអាចគេចពីវាសនាទេ!"
**លីចាង៖** (ដកដង្ហើមវែង) "សូមនាងស្ងប់... ខ្ញុំមិនមែនជាសត្រូវនាងទេ។ តើនាងចង់បានអ្វី?"
---
**ស្ថានភាពទី៣៖ ការបរាជ័យនៃអតីតកាល (កុដិរបស់ព្រះសង្ឃចាស់)**
*[ព្រះសង្ឃវ័យចំណាស់ ប្រាប់ប្រវត្តិស្រីបិសាច៖ នាងជាកូនស្រីអ្នកភូមិ ត្រូវចៅហ្វាយស្រុកលីវធ្វើទុក្ខបុកមុខ ហើយសម្លាប់នៅស្ពាននេះ។]*
**ព្រះសង្ឃ៖** (អាកាសសែងដង្ហើម) "នាងសុំសាច់ឈាមបងប្អូន ដើម្បីបំពេញកំហឹង... តែវាគ្រាន់តែធ្វើឱ្យនាងជាប់ជំពាក់ក្នុងនរក!"
**ស្រីបិសាច៖** (យំដោយឈាម) "ខ្ញុំចង់វាយលោង!!! តើអ្នកយល់ថាកំហឹងរបស់ខ្ញុំជាអ្វី?!"
---
**ស្ថានភាពទី៤៖ ការសង្គ្រោះដោយធម៌ (អម្ពរពណ៌លឿងរបស់លីចាងភ្លឺក្នុងភាពងងឹត)**
*[លីចាងយកខ្សែប្រដាប់សរសេរក្រមចិត្ត គូររូបកូនស្រីសុភាពនៅលើដី]*
**លីចាង៖** (ទ្រហោយំ) "នាងមិនមែនបិសាច! នាងគ្រាន់តែជាម្តាយម្នាក់ដែលគេលួចស្រឡាញ់! សូមផ្លាស់កំហឹងទៅជាការអធិស្ឋាន!"
**ស្រីបិសាច៖** (ស្រែកហើម) "...... ខ្ញុំ... ខ្ញុំឈឺ..."
---
**ស្ថានភាពទី៥៖ ពន្លឺព្រះច័ន្ទថ្មី (ស្ពានឈើដុះផ្កាយរះទាំងអស់)**
*[ស្នាមឈាមនៅស្ពានបាត់ជាមួយពពក ស្រីបិសាចលេចជារូបស្រីស្រស់ស្អាត អង្គុយជិតលីចាង]*
**ស្រីបិសាច៖** (ស្តាប់សម្លេងទឹកហូរ) "អ្នក... អាចជួយខ្ញុំរកផ្លូវទៅកាន់ទីស្ងប់បានទេ?"
**លីចាង៖** (ចាប់ដៃនាងដោយគ្រឿងប្រដាប់ធម៌) "ស្ងប់នៅក្នុងចិត្ត គឺជាស្ថាននិព្វាន។ សូមនាងបើកដៃ... ហើយដើរ។"
---
**ចប់៖**
*កំហឹងគឺដូចភ្លើងឆេះខ្លួនឯង — អ្នកដែលក្តៅខ្លាំងជាងគេ គឺអ្នកដែលឆេះអស់មុនគេ។ តែអ្នកដែលហ៊ានបំភ្លេច នឹងឃើញថា ស្នាមឈាមគ្រាន់តែជាទឹកភ្លៀងដែលនឹងហើយស្រក។*
0 Comments:
Post a Comment