**ឈ្មោះរឿង៖** **"ពន្លឺធម៌ក្នុងរាត្រីងងឹត"**
---
**ស្ថានភាពទី១៖ ការជួបជុំនៅវត្តភ្នំស្រស់ (ពេលល្ងាច)**
*[ព្រះសង្ឃវ័យក្មេង មិងជី អង្គុយសមាធិនៅថែវវត្ត ខណៈអ្នកភូមិម្នាក់រត់មកដោយអារម្មណ៍អន្ទះសា]*
**អ្នកភូមិ៖** (ហៅដោយសង្វេគ) "ព្រះករុណា! ចៅហ្វាយស្រុកលីវ កំពុងប្រមាថប្រជារាស្រ្ត! គាត់យកពន្ធដារលើសហើយគំរាមយកជីវិត!"
**មិងជី៖** (បើកភ្នែកស្ងប់) "សត្វលោកកើតឡើងពីកិលេស។ កុំភ័យ... សូមនាំខ្ញុំទៅជួបលោក។"
---
**ស្ថានភាពទី២៖ ការប្រជែងគ្នានៃអធិការី (សាលាស្រុក)**
*[លីវ ចៅហ្វាយស្រុកមុខក្រញូង អង្គុយលើបល្ល័ង្ក មិងជីឈរដោយមិនញាប់ញ័រ]*
**លីវ៖** (សើចខ្លាំងៗ) "ព្រះសង្ឃអាម៉ាស់! តើធម៌អាចប្រោសអ្នកដែលឃ្លានបាយឬ?"
**មិងជី៖** (លើកដៃសំពត់បាំង) "ធម៌មិនបំពេញពោះ តែបំពេញចិត្ត។ លោកចង់បានអ្វី? *ភ័យ* ឬ *សេចក្តីសុខ*?"
**លីវ៖** (វាយតុគ្រវាស់) "សុខ?! ខ្ញុំមានតែអំណាច!"
---
**ស្ថានភាពទី៣៖ ការត្រាស់ដឹងនៅក្រោមដើមប៉ោម (ពេលយប់ព្រះច័ន្ទពេញបូណ៌មី)**
*[លីវស្ទុះមកវត្ត ម្រាមដៃរបួសពីការប្រយុទ្ធ មិងជីឱនលាបថ្នាំ]*
**លីវ៖** (សម្លេងរងាំ) "ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនខ្លាចខ្ញុំ?!"
**មិងជី៖** (ជូតឈាមដោយសំពត់) "ព្រោះខ្ញុំឃើញ *សេចក្តីទុក្ខ* ក្នុងភ្នែកលោក។ លោកខ្លាច... ខ្លួនឯង។"
**លីវ៖** (ញាក់) "......"
---
**ស្ថានភាពទី៤៖ ការផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្ត (ស្ពានឈូកស្ងាត់)**
*[លីវឈរមើលទឹកដក់ ក្នុងដៃកាន់ចិញ្ចៀនអំណាច]*
**លីវ៖** (សម្លេងខ្សឹប) "ខ្ញុំបានសម្លាប់បងប្អូន... លួចយកទ្រព្យ... តើធម៌នឹងអត់ទោសខ្ញុំឬ?"
**មិងជី៖** (ដាក់ដៃលើស្មាលីវ) "សមុទ្រធម៌ធំជាងបាប។ សូមលោក *ចាប់ផ្តើមដោយការឈប់ធ្វើបាប*។"
**លីវ៖** (ទម្លាក់ចិញ្ចៀនទៅក្នុងទឹក) "......"
---
**ស្ថានភាពទី៥៖ ការបញ្ចប់និងការចាប់ផ្តើមថ្មី (ព្រលានព្រះអាទិត្យរះ)**
*[មិងជីនិងលីវ (ឥឡូវស្លៀកសំពត់ស) ដាំដើមឈើក្នុងវាលគ្មានព្រំ]*
**លីវ៖** (សើចស្រស់) "ព្រះករុណា... តើដើមឈើនេះនឹងដុះកាលណា?"
**មិងជី៖** (លាតដៃទទួលពន្លឺ) "នៅពេលលោកឈប់រាប់ពេល... នោះគឺ *បច្ចុប្បន្ន*។"
---
**ចប់៖**
*ធម៌គឺដូចភ្នំពេញប្រាសាទ — មិនត្រូវការការកោតសរសើរ គ្រាន់តែឱ្យយើងហ៊ានឡើងលើថ្នាក់ថ្នមៗ។ រាល់ស្នាមជើងល្អបំផុត តែងចាប់ផ្តើមពីជំហរ "ខ្ញុំខុស"។*
0 Comments:
Post a Comment