**ឈ្មោះរឿង៖ ទន្លេមរណ៏ព័ន្ធស្ងាត់**
*(ខ្សឹបខ្សៀវនៃទឹកជាប់គ្នា ពន្លឺខ្ចីពព្រាងពពីរសណ្ឋិតលើផ្ទៃទឹកខ្មៅស្រអាប់។ តួឯកស្រី មាណវី ឈរនៅច្រាំង ដៃកាន់ចង្កៀងប្រាក់ដែលភ្លើងអណ្តាតខ្ចីៗ។ នាយខ្មោចរស់ម្នាក់ លេចពីក្នុងអ័ព្ទមេឃ សម្លុយសំពត់ស មុខស្លាកស្នាមកាត់ជាច្រើន។)*
**នាយខ្មោចរស់៖**
«មនុស្សណាហ៊ានជួបខ្ញុំ ត្រូវជួបមរណៈ។ អ្នកឯងមករកអ្វីនៅទីនេះ?»
*(ស្នូរទឹកឈប់ស្ងាត់។ មាណវីស្រួចដង្ហែចង្កៀងទៅមុខ។)*
**មាណវី៖**
«ខ្ញុំមកសុំឆ្លងទន្លេនេះ។ ខ្ញុំត្រូវរកមេតាតាទីបី... គាត់ជាឪពុកខ្ញុំ។ គាត់បាត់នៅថ្ងៃព្រះចន្ទខ្ចី កាលពី១០ឆ្នាំមុន។»
**នាយខ្មោចរស់៖**
*(សើចកំសត់)*
«មនុស្សរស់ៗ តែងស្មានថាស្មារតីស្លាប់អាចត្រឡប់មកវិញ។ តែទឹកទន្លេនេះ មិនមែនសម្រាប់អ្នកទេ... វាស្រូបតែសង្គ្រាមចិត្ត។»
**មាណវី៖**
*(ដាក់ដៃលើទ្រូង)*
«ខ្ញុំដឹង។ ប៉ុន្តែខ្ញុំសូមយកអាយុខ្ញុំ១០ឆ្នាំ ប្តូរនឹងគ្រាប់ពេញ៤ដែលឪពុកខ្ញុំបានបាត់!»
*(នាយខ្មោចរស់សម្លឹងមុខនាង ភ្នែកភ្លើងឆាបឆេះ។)*
**នាយខ្មោចរស់៖**
«អ្នកឯងហ៊ានប៉ុណ្ណា? តើដឹងទេថា បើឆ្លងមិនរួច អ្នកនឹងក្លាយជាផ្នូរថ្មីនៅក្នុងទឹកនេះ?»
**មាណវី៖**
*(ថ្ងៃត្រង់ យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់)*
«បើស្លាប់ក្នុងក្តីស្រឡាញ់ វាជាកិច្ចថ្មីដែលខ្ញុំហ៊ានទទួល។»
*(នាយខ្មោចរស់លើកដៃ ទឹកទន្លេបែកជា២ បង្ហាញផ្លូវថ្មស្នូរលើកំពូលអាថ៌កំបាំង។ មាណវីជាន់លើផ្លូវ ប៉ុន្តែស្រាប់តែស្នាមកាត់នាយខ្មោចរស់ភ្លឺឡើង។)*
**នាយខ្មោចរស់៖**
«ស្តាយមែន... អ្នកមិនដឹងថា ឪពុកអ្នកជាអ្នកដែលបានបញ្ចោញខ្ញុំមកកាន់ទន្លេនេះ!»
*(មាណវីងាកមក ភ្នែកភ្លាមៗ។ ចង្កៀងប្រាក់រលត់។ ទឹកទន្លេផ្តួលចូលមកវិញ...)*
**ចប់បណ្តោះអាសន្ន៖**
*(សំលេងខ្សៀវៗនៃខ្យល់ព្រិចព្រិច៖ «ទន្លេមរណៈ មិនដែលសុខចិត្តលេបតែអ្នកណាម្នាក់ទេ... វាលេបតែសេចក្តីក្រោធនៃអ្នកដែលគេភ្លេច»។)*
---
**ការបកស្រាយ៖** រឿងនេះប្រើរូបភាពទន្លេជានិមិត្តរូបនៃការលះបង់ និងការស្តាប់មរណៈ។ តួនាយខ្មោចរស់ជាអ្នកថែទន្លេ ដែលត្រូវបានដាក់ទណ្ឌកម្មដោយសារកំហុសអតីតកាល។ មាណវីជាការបញ្ច្រាស់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលល្បីល្បាញដោយភាពអាណិតអាសូរ។
0 Comments:
Post a Comment