ជាការពិតណាស់ នេះគឺជារឿងខ្លីមួយស្តីពីកំលោះទីក្រុងលង់ស្នេហ៍ក្រមុំជនបទ ដែលមានតួអង្គនិយាយឆ្លើយឆ្លងគ្នា៖
តួអង្គ៖
* ភារ៉ា៖ កំលោះទីក្រុងដែលមានការងារស្ថិតស្ថេរ និងមានជីវិតរស់នៅបែបស៊ីវិល័យ។
* នីតា៖ ក្រមុំជនបទដែលមានភាពស្លូតបូត សុភាពរាបសារ និងមានចិត្តល្អ។
* យាយមី៖ យាយរបស់នីតា ដែលជាមនុស្សចិត្តល្អ និងរាក់ទាក់។
ឈុតឆាកទី ១៖ ជួបគ្នាដំបូងនៅឯផ្សារជនបទ
* ភារ៉ា៖ (ដើរមើលទំនិញក្នុងផ្សារជនបទដោយចង់ដឹងចង់ឃើញ) "អូ! នេះជាផ្លែឈើអ្វីទៅ? ខ្ញុំមិនដែលឃើញពីមុនមកទេ"។
* នីតា៖ (ញញឹម) "នេះជាផ្លែត្របែកស្រុកយើងបង! វាមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ណាស់"។
* ភារ៉ា៖ "អូ៎! អញ្ចឹងឬ? ខ្ញុំសុំទិញសាកមួយគីឡូបានទេ?"
* នីតា៖ "បានតើបង! មួយគីឡូនេះតម្លៃប៉ុណ្ណេះបង"។
* ភារ៉ា៖ (ផ្តល់លុយ) "អរគុណច្រើនណាស់! នាងជាអ្នកស្រុកនៅទីនេះមែនទេ?"
* នីតា៖ "ចាស៎! ខ្ញុំរស់នៅជាមួយយាយខ្ញុំនៅភូមិខាងក្រោយផ្សារនេះ"។
ឈុតឆាកទី ២៖ ទៅលេងផ្ទះនីតា
* ភារ៉ា៖ (ដើរទៅផ្ទះនីតា) "ជំរាបសួរយាយ! ខ្ញុំជាភ្ញៀវដែលបានទិញផ្លែត្របែកពីនីតានៅផ្សារ"។
* យាយមី៖ "អូ៎! អញ្ជើញចូលមកចៅ! នីតានិយាយប្រាប់យាយពីចៅដែរ។ នីតាឆាប់យកទឹកមកទទួលភ្ញៀវទៅកូន"។
* នីតា៖ "ចាស៎យាយ! សូមអញ្ជើញអង្គុយសិនបង"។
* ភារ៉ា៖ "អរគុណច្រើនណាស់យាយ! ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តបរិយាកាសនៅទីនេះណាស់ វាស្ងប់ស្ងាត់ និងស្រស់ស្រាយ"។
* យាយមី៖ "ចៅមកលេងញឹកញាប់មក! ផ្ទះយាយស្វាគមន៍ចៅជានិច្ច"។
ឈុតឆាកទី ៣៖ សារភាពស្នេហ៍
* ភារ៉ា៖ (ដើរលេងជាមួយនីតានៅតាមវាលស្រែ) "នីតា! ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តនាងខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំចូលចិត្តភាពស្លូតបូត និងចិត្តល្អរបស់នាង។ ខ្ញុំចង់ឱ្យនាងមកនៅទីក្រុងជាមួយខ្ញុំ"។
* នីតា៖ (មុខឡើងក្រហម) "បងភារ៉ា! ខ្ញុំ... ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តបងដែរ។ តែខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្ញុំអាចរស់នៅទីក្រុងបានទេ"។
* ភារ៉ា៖ "កុំបារម្ភអី! ខ្ញុំនឹងមើលថែនាងឱ្យបានល្អ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឱ្យនាងសប្បាយចិត្ត"។
* នីតា៖ (ញញឹម) "អញ្ចឹង... ខ្ញុំព្រម"។
សារសំខាន់៖
រឿងនេះបង្ហាញពីស្នេហារវាងកំលោះទីក្រុង និងក្រមុំជនបទ ដែលខុសគ្នាពីជីវភាពរស់នៅ។ វាសង្កត់ធ្ងន់លើសារៈសំខាន់នៃភាពស្មោះត្រង់ ចិត្តល្អ និងការយល់ចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ដែលជាកត្តាធ្វើឱ្យស្នេហាក្លាយជាការពិត។
0 Comments:
Post a Comment