រឿង៖ស្នាមប្រេះនៃសេចក្តីសុខ
ស្ថានភាពទី១៖
ពោល- (ផ្ទះសម្រាប់ក្តីសុខ)ថ្ងៃមូយភរិយាបានស្រាវជ្រាវលើទូរស័ព្ទរបស់ស្វាមី ហើយឃើញសារសម្ងាត់មួយ។
នាងឈរញញឹមជាមួយភ្នែកស្រក់ សួរទៅស្វាមីថា៖
ស្រី៖
- "បង... តើនេះជាសារអ្វី? ហេតុអ្វីបានជាគាត់ហៅបងថា 'សង្សារសំណប់ចិត្ត'?"
ពោល- វ៉ាន់៖** (ភ្នែកភ័យ ប៉ុន្តែបន្លំសើច)
សម្លេងប្តី - "នោះ... គ្រាន់តែក្មេងស្រីការិយាល័យ! គាត់ចូលចិត្តលេងសើចបែបនោះ។"
សម្លេងប្រព្ធ៖*"លេងសើច? សារថា *'ខ្ញុំនឹងរង់ចាំបងនៅសណ្ឋាគារ ដូចធម្មតា'* នេះជាលេងសើចឬ?!"
ពោល- *[មិត្តស្រីចុង លីណា នាងអង្គុយចាំវ៉ាន់ដោយអារម្មណ៍អន្ទះអន្ទែង]*
លីណានិយាយ៖** "បងសន្យាថានឹងទៅផ្ទះនិយាយជាមួយនាងស្រីមែន? តែឥឡូវជាខែទី៣ហើយ!"
**វ៉ាន់៖** ខ្ញុំរវល់ "បងមិនអាចបែកពីនាងបានទេ... គាត់ជាម្តាយកូនរបស់បង។"
លីណានិយាយ៖** ខឹង "ចុះខ្ញុំវិញ? បងគិតថាខ្ញុំជាអ្វី? តួឯករណែកឬ?!"
**ស្ថានភាពទី៣៖ ការបែកបាក់ (ផ្ទះរបស់ស្រី)**
*[ស្រីយំសោកនៅមុខរូបថតអាពាហ៍ពិពាហ៍ វ៉ាន់ឈរមុខស្រងាម]*
**ស្រី៖** (សម្លេងស្រក់ទឹកភ្នែក) "បងដឹងថាខ្ញុំស្រលាញ់បងប៉ុនណាទេ? ប៉ុន្តែឥឡូវ... វាចប់ហើយ។"
**វ៉ាន់៖** (ដួលចុះលើជង្គង់) "សុំទោស... ខ្ញុំខុសទាំងអស់..."
**ស្រី៖** (បិទភ្នែក) "ទឹកភ្នែកមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការជួសជុល *សេចក្តីក្បត់* ទេ។"
---
**ស្ថានភាពទី៤៖ ការសម្រេចចិត្ត (វិលវ៉ាន់អង្គុយម្នាក់ឯងក្នុងភាពងងឹត)**
*[វ៉ាន់ក្រឡេកមើលសារពីលីណា៖ *"បើបងមិនជ្រើសរើសខ្ញុំ សូមកុំរំខានជីវិតខ្ញុំទៀត។"* និងសំបុត្របែកចេញពីស្រី]*
**វ៉ាន់៖** (សម្លេងជ្រប់) "ខ្ញុំបានបំផ្លាញអ្វីៗទាំងអស់... ឥឡូវនៅសល់តែ *ភាពទទេ*។"
---
**ចប់៖**
*ក្តីសុខគឺដូចកញ្ចក់ — ប្រសិនបែកបាក់ សូម្បីតែបិទបាំងយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ ក៏នៅតែមានស្នាមប្រេះជានិច្ច។*
0 Comments:
Post a Comment