**រឿង អ្នកជុំនួញ ស្រី វ័យក្មេង**
*(ការតស៊ូរបស់ស្ត្រីក្មេងនៅក្នុងពិភពពាណិជ្ជកម្ម)*
នៅភូមិត្បែងព្រលឹត ជាភូមិស្រែចម្ការដ៏ស្រស់បំព្រង មានក្មេងស្រីម្នាក់ឈ្មោះ មាស។ នាងអាយុ១ឆ្នាំ ជាកូនស្រីច្បងក្នុងគ្រួសារអ្នកលក់សូត្រនិងទេសចរណ៍ធម្មជាតិ។ មាសរៀនរបៀបជ្រើសរើសសូត្រល្អ ការត្រាំថ្នាំពណ៌ពីធម្មជាតិ និងការដឹកជញ្ជូនទំនិញតាមទន្លេពីឪពុកម្តាយនាងរហូតដល់ពេលពួកគេឈឺធ្ងន់។ ដោយសារគ្រួសារអត់ធន មាសត្រូវកាន់កាប់អាជីវកម្មគ្រួសារ ទោះបីជាពាណិជ្ជករប្រុសៗនៅផ្សារមិនយកឈ្នះនាងក៏ដោយ។
**ឧបសគ្គដំបូង៖**
ពួកគាត់ស្តីបន្ទោសថា ក្មេងស្រីមិនអាចចរចាបានខ្លាំង ឬថា "សូត្ររបស់នាងគ្មានគុណភាព"។ មានពេលមួយ ទំនិញរបស់នាងត្រូវគេលួច ហើយអ្នកផ្សារមួយចំនួនបដិសេធមិនជួយនាង។ ប៉ុន្តែ មាសមិនអស់ជំនឿ។ នាងចាប់ផ្តើមយកសូត្រមកច្នៃជាសំពត់ដែលមានល្អមុខ ដាក់ពណ៌ពិធីបុណ្យដូនតាដោយប្រើឫស្សីនិងផ្កាព្រៃ ធ្វើឱ្យទំនិញរបស់នាងក្លាយជាកម្មសិទ្ធិតែមួយគត់។
**ច្បាប់នៃការច្នៃប្រឌិត៖**
នាងបង្កើតក្រុមការងារជាមួយស្ត្រីៗក្នុងភូមិ បង្រៀនពួកគេរបៀបត្បាញសូត្រ និងរកទីផ្សារថ្មីតាមរយៈអ្នកដំណើរទេសចរណ៍។ មិនយូរប៉ុន្មាន សំពត់ពណ៌ស្រស់របស់ភូមិត្បែងព្រលឹតក៏ល្បីខ្ចរខ្ចាយ។ ពេលនោះ មានពាណិជ្ជករធំម្នាក់ព្យាយាមទិញអាជីវកម្មរបស់នាង ប៉ុន្តែមាសបដិសេធ ដោយជឿថា "ការអភិវឌ្ឍគឺត្រូវឱ្យសហគមន៍រស់"។
**ជោគជ័យនិងការទទួលស្គាល់៖**
នៅពិធីបុណ្យភូមិ មាសត្រូវបានគេថ្លែងអំណរគុណជាអ្នកនាំភូមិចេញពីភាពក្រីក្រ។ ស្ត្រីៗផ្សេងទៀតក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើអាជីវកម្មតាមគំរូរបស់នាង។ មាសស្តាប់បទពិសោធន៍ពីឪពុកម្តាយថា "ការជឿជាក់លើខ្លួនឯង និងការគោរពធម្មជាតិ គឺជាមាគ៌ារបស់ជំនោរ"។
**សារប្រយោជន៍៖**
រឿងនេះសង្កត់ធ្ងន់ពីសំឡេងរបស់ស្ត្រីនៅក្នុងសង្គម និងអត្ថន័យនៃការអភិវឌ្ឍដោយគោរពឫសគល់វប្បធម៌។ មាសបង្ហាញថា វ័យក្មេង និងភេទមិនមែនជាឧបសគ្គសម្រាប់ភាពជាអ្នកដឹកនាំឡើយ។
*"ជីវិតគឺដូចសូត្រ... ត្រូវតែត្បាញវាដោយសន្ទនះនៃភាពអង់អាច និងការចែករំលែក។"*
0 Comments:
Post a Comment